بار دیگر زندگی


دردهایی در زندگی هست بی انتها مانند خوره به جان ادمی می افتد درمانی برایش نیست ! بعد از دردی که به دلم نشست گریستم بسیار ، گاهی خشم تمام وجودم را فرا می گرفت گاهی ترس بر حس حقارتم دامن می زد دلم داشت می سوخت و در هیچ داروخانه ای پمادی برای ترمیم این سوختگی یافت نمی شد ، هیچ به مغزم خطور نمی کرد، جمله ای بر زبانم نمی آمد ، تا اینکه با نوشتاری مواجه شدم گویی دوای دردم بود ، میگفت

" دردی که ترا از پای در نیاورد ، قوی ترت می کند ،

عشق های آدمی وقتی درد های او می شوند بسان گنجی هستند پاییدنی ،مراقبت بایدش ، عشق های مان میراث فرهنگی روح مان هستند مبادا به تاراج ببرندش ، خاطرات خوبتان را به یغما نبرید ، خوبیهای خودتان ، رابطه تان ، محبوب سابقتان را توهمی مپندارید اینسان بزرگ می شوید آماده برای این زندگی بزرگ ، فراموشی نیز در کار نیست ، بناست با همین جای زخم ها به انتهای جاده نور برسیم ، پس با نبش قبر خاطرات باعث آزار خود نشوید !

به حرفهای اخر محبوب سابق خیلی فکر نکنید

او خود قربانی جهالت خویش است. "

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: